Certyfikacja

Certyfikacja obowiązkowa

Podmiot wprowadzający wyrób na rynek (producent, upoważniony przedstawiciel, importer lub dystrybutor) spotyka się z koniecznością potwierdzenia zgodności wyrobu z wymaganiami określonymi w przepisie prawa (dyrektywa lub rozporządzenie WE, przepisy prawa krajowego) lub określonej technicznej specyfikacji odniesienia (może nią być np. Polska Norma).

Obowiązek potwierdzenia zgodności wynikający z przepisów prawa powoduje konieczność przeprowadzenia oceny zgodności związanej z oznakowaniem CE lub certyfikacji obowiązkowej. Prowadzą ją jednostki do tego uprawnione na mocy tychże przepisów w zakresie i w sposób określony w przepisie prawa.

Polski Komitet Normalizacyjny nie prowadzi żadnych działań w zakresie certyfikacji obowiązkowej. W szczególności nie ma uprawnień do interpretacji przepisów prawa dotyczących oceny zgodności i certyfikacji obowiązkowej oraz nie dysponuje informacjami dotyczącymi podmiotów upoważnionych do ich przeprowadzania.

Certyfikacja dobrowolna

Wraz ze wzrostem wymagań rynku oraz podnoszeniem się świadomości konsumenta znaczenia nabiera certyfikacja dobrowolna. Jest to certyfikacja przeprowadzana przez niezależną stronę trzecią, w wyniku której producent otrzymuje certyfikat potwierdzający zgodność wyrobu, usługi bądź systemu zarządzania z odpowiednim dokumentem odniesienia, którym zazwyczaj jest norma lub powszechnie stosowany kodeks dobrych praktyk. Z certyfikacją dobrowolną związane są zazwyczaj dobrowolne znaki certyfikacyjne. Jest to znak graficzny informujący o wydaniu certyfikatu zgodności.

Polski Komitet Normalizacyjny prowadzi certyfikację dobrowolną wyrobów i usług na zgodność z dotyczącymi konkretnych wyrobów i usług Polskich Norm. Prowadzi także certyfikację miast i gmin na zgodność z wymaganiami normy PN-ISO 37120.